Onderweg naar Royan

2e week onderweg

Het is nu vrijdag 25 april. Ik ben inmiddels beland op een camping in St.Savinien op zo,n 70 km verwijderd van Royan. Sinds het vertrek uit Tours is er nu voor het eerst sprake van heel mooi weer. Wat heb ik zo al beleefd onderweg? Ik zal bij Tours beginnen,
In Tours kwam ik het echtpaar uit Tilburg tegen. Zij hadden de grootste moeite om uit Tours te komen (geen wonder, zij gebruikten de noordroute van het boekje (dus naar Holland toe ipv er vandaan). Met behulp van een wegwerker, die goed Engels en Frans door elkaar sprak, waren we binnen de kortste keren in St. Averin en dus op de route. In deze plaats moesten zij de remmen van de tandem vervangen en namen we afscheid van elkaar.
In Ste. Maure de Touraine werd ik aangesproken door een Nederlander die ook op weg was naar Santiago. Hij had echter hevige problemen met zijn zitvlak en betwijfelde of hij Santiago zou halen. Hij had inmiddels drie zadels gekocht. Terplaatste zette hij weer een ander zadel met een dekje op de fiets. Ik heb hem verwezen naar de apotheek ivm zijn achterwerk.

De volgende dag zou Melle de bestemming moeten zijn. Ik vertrok met een hele mooie zon, wel koud, op een route rond Poitiers. Echt Charente, veel klimwerk, waarvan sommigen zeer stijl. Kortom de vaart was er uit. In de middag sloeg het weer om en stak er een sterke westenwind (tegen wind) op. Ik kwam onderweg een echtpaar uit Bergsehoek tegen, die ook de kustroute volgde.
Tegen het eind van de middag toen ik, na 80 km in St Sauvant was, meldde de hulptroepen dat de beoogde camping gesloten was. Dit was even een flinke tik. Ik had het inmiddels vreselijk koud, vanwege de harde wind en de regen en besloot in St.Sauvant op zoek te gaan naar een camping. Ik kwam er tegelijk aan met een Hollands echtpaar, dat de weg kwijt was en ook geheel verkleumd was. De camping waar we voor stonden was gesloten. We besloten hem dan maar te kraken en hebben een goede nacht gehad. Alleen tegen vijf uur begon een of andere overspannen koekoek een zwitsersuurwerk na te doen .s’Morgens kwam er wel een Fransman kijken, maar die deed niet moeilijk. Wat dat betreft zijn de Fransen erg gemakkelijk en soepel.

Na een wel zeer stille en donkere nacht op onze gekraakte camping, ben ik vanmorgen, na eerst afscheid te hebben genomen van het echtpaar (gingen naar Holland) rond 08.30 uur vertrokken in de richting Royan. Het weer was compleet omgeslagen. Veel zon een oostenwindje, dus gaan met die banaan. Het was een niet al te moeilijke rit, met alleen op het einde enig klimwerk.
Je krijgt onderweg hartverwarmende reacties van de Fransen. Je wordt er soms een beetje emotioneel van. Ook als je eens de weg kwijt bent en je stil staat is er altijd wel iemand die stopt en je helpt. Ik ben vandaag geen andere pelgrims tegengekomen. Als alles meezit, komen we morgen aan in Royan en varen zondag over naar Les Landes
We zijn nu 7 km opzij van de route beland op een camping in St.Savinien aan de Charante.
Toen ik me meldde op de camping wilde de eigenaresse niet van betalen weten en kon ik een plaatsje gaan zoeken.
Ik heb vandaag door een zeer dun bevolkt maar schitterend gebied gereden. Tot mijn verbazing zag ik op een bepaald gedeelte van de route, dat de mensen hun overleden familie in hun eigen tuin mogen begraven. Blijkbaar omdat de begraafplaats te ver weg is.
Het is wel fijn dat ik begeleiding heb. Ik hoef in feite alleen maar te fietsen. Ik heb niet de zorg van boodschappen doen etc.
Inclusief het af en toe verkeerd rijden heb ik nu 1242 km afgelegd. Af en toe staat er een pijltje in het routeboek verkeerd. Ik heb dan veel steun aan mijn kompas. Ik moet constant een zuidelijke of een westelijke koers aanhouden en weet dan dat ik goed zit. Hartelijke groet, Piet.