21 september, eind halte Maasbommel

21 september,
Ik word vanmorgen wakker in wel een hele kleine wereld. Het is erg mistig en alles, dus ook m,n tent, is drijfnat of voelt klammig aan. Het heeft in deze omstandigheden geen zin om de tent uit te hangen, want hij kan alleen maar natter worden. Dus inpakken die handel. Als ontbijt neem ik nogmaals twee pannenkoeken en een beker havermoutse pap. Het is een goede basis voor de kilometers, die ik vandaag te gaan heb.
Het wordt een mooie herfstrit door het Brabantse land. Het is alleen jammer, dat de mist pas tegen de middag geheel is verdwenen. Ik passeer niet alleen hele kleine dorpjes, maar fiets ook door steden als Roosendaal en Breda. Vooral Breda vind ik mooi. Ik fiets, dwars door de stad heen en bewonder ondertussen allerlei oude gebouwen, gevels en kleine straatjes.
Vlak voor Oosterhout, kan ik aan een tafel in een bos mijn middageten klaarmaken. Ik heb nog een paar broodjes uit België een stukje kaas uit Petten alsmede een sinasappel uit Bergen op Zoom in een van de tassen zitten Op mijn brandertje maak ik, waarschijnlijk, voor de laatste keer deze reis een kopje koffie klaar,
Via Dongen en Kaatsheuvel fiets ik naar Vlijmen en wil vandaar uit naar Empel aan de noordzijde van ’s-Hertogenbosch. Een beetje eigenwijzer dan m,n Gps volg ik een fietsbordje richting ’s-Hertogenbosch en kom prompt aan de zuidzijde net boven Vught de stad binnen. Op zichzelf geen drama, maar de stad heeft wel heel veel verkeerslichten en de wielrijder moet wel héél lang wachten voor hij aan de beurt is, kortom geen erg fietsvriendelijke stad. Rond vijf uur kan ik gelukkig de stad achter me laten en fiets de maasdijk bij Empel op, een verademing na een uurtje of meer ’s-Hertogenbosch. Ik word meteen getrakteerd op een mooi uitzicht over de Maas.
Om half zeven verlaat ik bij Lith (Dorp aan de Rivier), de provincie Noord-Brabant, als ik met het pontje naar de overkant ga. Ik bel Peter op en vraag of hij me tegen zeven uur wil oppikken in Maasbommel. Ik heb vandaag 140km gefietst en vind het welletjes. Het is nog zo,n 30 km. naar huis toe, dus een beetje overdreven om nu nog op een camping te gaan staan met een natte tent. Ik bel ook even met Margriet die in eerste instantie denkt dat ik, net als elke avond, even vertel van wat ik deze dag heb gedaan of ben tegengekomen. Ze is blij verrast als ik vertel, dat ik zo thuis kom.
Tegen acht uur zet Peter me af bij Margriet, die al een stevige maaltijd voor me heeft klaar gemaakt.
Al met al is dit een gedenkwaardige fietstocht geworden. Net, zoals veel dingen in het leven is de reis heel anders verlopen dan ik had gepland. Een route in Engeland niet afgemaakt en twee fietsen kwijt. De Koga vind ik het ergste, omdat ik met deze fiets naar Santiago ben geweest en me had voorgenomen om hem daarom nooit in te ruilen of te verkopen. De Giant was een erg goede fiets, maar die is te vervangen.
Desondanks kijk ik terug op een mooie tocht waarvan ik heb genoten en weer wat heb geleerd over de streken, dorpen en steden waar je doorheen fietst, maar ook van wat je bv. opvalt aan de mensen die je onderweg tegenkomt.
Zo heb ik de Engelsen als bijzonder vriendelijk, gastvrij en uitermate behulpzaam ervaren.
In Nederland viel het me op, dat met name in Zuid-Holland, rond de grote steden, vrijwel niemand iets terug zei, als ik hem/haar in het voorbijgaan groette. Gelukkig is dat in andere delen van het land anders.
Zoals gezegd, het traject Duinkerken tot boven Stavanger, met een uitstapje over de Hardangervidda en 900 km Zweden is voltooid. Ik heb nu, zo,n 4700km, met veel genoegen, aan The North Sea Cycle route besteed. Niet alleen geeft het fietsen van de route je een goed gevoel, maar ook de weken van voorbereiding, zoals het napluizen van de route in allerlei boeken of op het internet, het bestellen en bestuderen van de kaarten en het lezen van reisverslagen van je voorgangers is een hele leuke en leerzame bezigheid.
Ik hoop, dat ik het resterende deel in Engeland, in elk geval het stuk tussen Hatfield en Harwich volgend jaar kan voltooien. Met andere woorden: Wordt vervolgd……
Nog even enkele cijfers: Inclusief de Engelse kilometers, is de teller dit keer blijven stilstaan op 1666 km. Mijn bewegingssnelheid was gemiddeld 14.4 km/per uur. De hoogste snelheid bedroeg 52.5 km tijdens een afdaling. Deze cijfers hebben tot gevolg gehad, dat ik zo,n 4 kg lichter ben geworden als toen ik vertrok .
Ik vond het leuk jullie( via Margriet) op de hoogte te houden en vond de reacties erg fijn!