18 september The North Sea Cycleroute voltooid.

18 september Middelkerke – Duinkerken – Diksmuide.
Het is nog donker als ik, na een uitstekende nachtrust, mijn tentje uitkom. Toen ik gisteravond “naar bed”ging, keek ik naar een heldere sterren hemel. Nu drijven grote zware zwarte wolken vanuit zee het land op. Hopelijk drijven ze snel landinwaarts, want op alweer regen zit ik niet te wachten. Ik besluit het zekere voor het onzekere te nemen en na een snelle douche, even snel m,n spullen ingepakt en om 07.30 uur verlaat ik de camping.
Na een half uurtje heb ik het zo koud, dat ik eerst maar eens warme spullen ga aantrekken. Langzaam maar zeker komt er meer blauw door de wolken tevoorschijn en tegen 10.00 uur fiets ik lekker in de zon en kan de lange broek weer uit. (Wat moet je als fietser toch veel beslissingen nemen).
In Nieuwpoort maak ik een uitstapje naar de monding van de IJzer. Ik fiets tot aan de monding door een afgelegen gebied en gaande weg voel je als het ware de sfeer van ellende die dit gebied door de eeuwen heen heeft moeten doormaken (bv.1600 slag bij Nieuwpoort). In 1914 is de hele stad verwoest en het gehele gebied onder water gezet om de opmars van de Duitsers tegen te houden. Sporen hiervan zie je nog steeds her en der in het landschap. Aan mijn rechterzijde zie ik een groot militarcomplex liggen alsmede de vrij gave overblijfselen van de Atlanticwal uit de 2e wereldoorlog. Ik vind het een naargeestig gebied.
In De Panne ben ik even het spoor bijster. Vanwege de zaterdag-markt is mijn fietsroute afgesloten en aan een omleiding heeft niemand gedacht. Tot overmaat van ramp is de doorgaande weg naar Addinkerke ook gestremd. Na enig zoekwerk kom ik er toch uit.
Onderweg heb ik het besluit genomen om niet door te fietsen naar Boulogne sur Mer. De niet gemarkeerde route, loopt vanaf De Panne pal naar het zuiden van de kust af en gaat dan terhoogte van Boulogne sur Mer weer naar het westen. Dit is een route door het “Land van de Zeven Valleiën”. Als ik deze route volg, moet ik dezelfde weg ook weer terug en dat lijkt me niet aanlokkelijk,ook gelet op de pittige heuvels die je tegenkomt op dit traject.
Men heeft deze route bedacht, omdat fietsen op de kustweg tussen Duinkerken, Calais en Boulogne sur Mer ook niet echt een optie is vanwege het drukke verkeer.
Ik ga nu vanuit Addinkerke naar Duinkerken, waar ik om 12.45 uur aankom en het thuisfront dit laat weten via een sms,je. Hierna fiets ik naar de boulevard en realiseer me, dat ik vanaf deze plek gerekend de gehele kustlijn tot onder Bergen in Noorwegen heb gefietst en dat ik hier dus The North Sea Cycle route, voorwat betreft het vaste land, heb voltooid. Rest me nog enige honderden kilometers in Engeland.
Ik trakteer mezelf op een flinke portie fruit, waar ik na enige tijd ook een behoorlijke buikpijn van krijg en ga via dezelfde weg terug naar Addinkerke. Hiervandaan volg ik nu de Vlaamse Lf1 route, die op enige kilometers afstand de Belgische kustlijn volgt.
Net buiten Addinkerke kan ik door snel reageren nog net het vege lijf(en de nieuwe fiets) redden door een noodstop te maken op een rotonde, omdat ik word ‘gesneden”door de bestuurder van een Engelse auto.
Tegen de avond arriveer ik op de aller belabberste camping, die ik tot nu toe heb meegemaakt. Het heeft iets weg van een verpauperd woonwagenkamp. Op het terras van de camping-taveerne heeft zojuist een vechtpartij tussen twee mannen plaatsgevonden. Een Engelsman met ontbloot bovenlijf, type gespierde garnaal, heeft een dicht geslagen oog en voelt zich nu heel zielig. Op deze camping staan veel caravans van Engelsen, die als asfalteerder door heel Europa reizen. De juffrouw achter de bar is dit soort incidenten blijkbaar wel gewend en geeft de man een natte handdoek, incasseert van mij 6 euro en geeft me de goede raad om niet bij de caravans van de Engelsen te gaan staan, als ik tenminste rust wil hebben.
Ik zet m,n tentje op een plek, waar vroeger stacaravans hebben gestaan en nu alleen nog maar restanten zijn achtergebleven. M,n fiets hang ik met een ketting aan de tak van een dikke boom. Ik ben als het ware aan het wildcamperen op een camping.
Volgens een Belgische mevrouw, die met haar vriendin langs komt lopen, zijn de douches en toiletten nog al primitief. Naar dit laatste woord moest ze nogal lang zoeken, blijkbaar had ze een andere classificatie in gedachte. Ze maakte zich duidelijk zorgen om me en adviseerde me om de tent op te zetten in de buurt van hun stacaravan. Ik heb hen vriendelijk bedankt en douches en toiletten heb ik niet van binnen of buiten gezien.