19 september, Sluis

19 september,
Ondanks de gebeurtenissen in Hatfield, die gisteravond echt wel door mijn hoofd spookten, heb ik goed geslapen. Nadat ik het water goed had laten doorlopen, heb ik mij bij een kraan in de ruïne, van wat ooit het fundament was van een stacaravan of iets dergelijks, gewassen en mijn tanden gepoetst. Vervolgens kook ik een eitje op m,n brandertje en gebruik het kookwater voor een kopje koffie. En zo zit ik geheel verkwikt om acht uur al op de fiets en verlaat de camping van de familie “Flodder” om de LF1 route weer op te pakken.
In Nederland gebruikt men bij de Lf routes om Noord en Zuid aan te geven, respectievelijk een b en een a. De Vlamingen echter niet en zo kan het gebeuren, dat ik wel erg lang richting Zuid ga en weer dicht in de buurt van Veurne kom. Via, via,kom ik echter weer terug op de noordelijke route.
Het eerste deel van deze route loopt langs een gereconstrueerde loopgraven complex uit de eerste wereldoorlog, de z.g. “Dodengang”. Een van de stellingen aan het IJzerfront. Vier jaar lang is hier ten koste van veel bloed om enkele meters terrein gevochten. Na korte tijd gaat de route verder via een oude spoorlijn, de “Frontzate”. Deze lijn loopt van Diksmuide naar Nieuwpoort en vormde in 14-18 als het ware een dijk langs het onderwater gezette land. Ik passeer tientallen, zo niet honderden, restanten van bakstenen bunkertjes waarvan enkelen nog redelijk intact zijn. Ook zie ik overal nog restanten van grote geschutsopstellingen.
Ik realiseer me ook hier wat voor waanzinnige oorlog dit is geweest en ik besef dat op elke meter die je hier fietst, destijds meerdere mensen zijn gesneuveld. Het maakt op mij nog steeds veel indruk.
Na enige tijd verlaat ik deze naargeestige omgeving. Ik fiets nu door schitterende natuurgebieden, waar planten en vogelliefhebbers echt aan hun trekken komen. Her en der staan langs de weg kijkhutten om de weidevogels die hier verblijven of straks overwinteren (ganzen) te observeren. Ik fiets door hele kleine dorpjes, die je zo weer in de middeleeuwen kunt terugplaatsten. Stuk voor stuk zijn het juweeltjes, mooi onderhouden en zoveel mogelijk intact gelaten, zeker wat dorpskern betreft.
Kijk ik naar rechts, dan zie ik een eindeloze polder in de richting van Gent en Brugge. Aan mijn linker zijde, zie ik op 5 km afstand de foeilelijke bebouwing langs de Belgische kust die dit gebied aan de zeezijde begrenst. Vanaf Knokke tot aan De Panne wordt de horizon
vervuild door een eindeloze rij torenflats. Af en toe slechts onderbroken, door een haveninstallatie, militaircomplex of de monding van een rivier.
Ik fiets op korte afstand met een boogje om Brugge heen en kom even na de middag in het boekenstadje Damme aan. Aan het plein voor het stadhuis zoek ik een terrasje en bestel een Vlaamse boerenomelet met koffie. Voor zes euro, inclusief de koffie, krijg ik een rijk gevulde omelet met vier plakken brood. Mijn honger is voor deze dag volledig gestild en ik kan zo weer 100km fietsen als ik zou willen.
Langs het kanaal van Damme fiets ik op m,n gemak naar Sluis. Even voordat ik de camping oprij stopt er een auto naast me. De bestuurder blijkt de camping eigenaar te zijn. Hij zegt dat ik een mooi plaatsje kan uitzoeken en dat ik morgenvroeg maar moet komen afrekenen.
Ik heb deze dag 115km afgelegd.
Nadat ik m,n tentje heb opgezet, een wasje heb gedaan en te drogen heb gehangen (op het schrikdraad, voelde ik), ga ik nog even Sluis verkennen en trakteer ik mezelf op een klein flesje wijn.