Reisverslag 9

16 juli

Het eerste wat ik vanochtend na het ontwaken vastpakte was m,n compleet doorweekte fietsbroek die van m,n fietstas was ge-
gleden. Toen ik beter keek zag ik dat de tent in een soort vijver stond. Het veld waarop ik stond waterde heel slecht af en
was niet opgewassen tegen de grote hoeveelheid water, dat naar beneden was gekomen. Helemaal opgefrist ging ik om 07.00 uur
van start. Ik moest eerst het bedompte en vochtige dal uit zien te komen en fietste promt de verkeerde kant uit. Ge-
lukkig bemerkte ik dat al na zo,n 3 km en was vrij snel weer op de te volgen route.
Het was een leuk gezicht om te zien hoe een vogeltje, zo te zien aardig angstig, voor me uit vloog en me trachtte te ont-
wijken. Ik daalde nl. nogal snel af, waarbij m,n geel regenjasje achter me aan flapperde. Het vogeltje had vast nog
nooit zo,n grote rare roofvogel gezien.
Ik gebruik m,n Gps om van plaats naar plaats te rijden. Hier bij de Fjorden krijg je dan hele leuke effecten. Omdat het
apparaat alleen de fietsroutes berekent, moet je e.e.a. wel goed kontroleren. Hemelsbreed geeft hij bv. aan, dat een plaats
12km bij je vandaan is maar stel je de route in, dan zou je ineens 600km moeten fietsen, omdat hij je helemaal om het fjord
heenstuurt. Lokale veerponten zijn nl. niet in het programma opgenomen.
Na het vertrek van de camping moest ik eerst een fjord ronden. Na een paar "wasborden"te hebben genomen begon ik sterk af
te dalen naar Kvinesdal en moest ik door twee lange tunnels heen. Geloof me, daar word je op de fiets niet vrolijk van en
moet je echt je best doen om niet al te angstig te worden. Beide tunnels waren heel slecht verlicht en de laatste had een
lengte van 1km en lag in een boog. Toen ik halverwege de laatste tunnel was, hoorde ik een enorme herrie achter me, dat
aangroeide tot een oorverdovend bulderend geluid. Dan hoop je echt dat je achterlichtje werkt en dat de chauffeur je geel
vestje ziet. Even later word je gepasseerd door een vrachtauto met aanhangwagen en neemt het geluid weer af.
Na de tunnels kwam ik in een langgerekt laag gebied, waarin ik zo,n 7km op een hoogte van 7m lekker vaart kon maken. Kort
daarop moest ik aan de andere zijde van het fjord naar 230m. Dit was een hele mooie route. Het was er erg vochtig met
een weelderige plantengroei. De planten zijn er groener dan groen. Af en toe heb je mooie doorkijkjes naar beneden. Op
deze open stukken staan regelmatig grote aantal bijenkasten.
Na 30 km fietsen en klimmen, zat ik hemelsbreed maar 5km verwijderd van de camping die ik enige uren daarvoor had verlaten.
Ondanks de dreigende lucht en de zware wolken, die boven me dreven bleef het vandaag toch droog.
De North Sea Cycle route in Noorwegen, wordt hier ook gepromoot en als zodanig bewegwijzerd,als toeristische autoroute.
Het gevolg is, dat je hier in het zuidelijk deel waar veel toeristen verblijven, op de smalle weggetjes naar boven
en beneden, soms aardig in de verdrukking komt. De wegen zijn niet alleen smal, maar de toestand van het wegdek is ronduit
slecht met bermen, die niet alleen veel dieper liggen als het wegdek, maar ook nog eens voorzien zijn van onafgedekte
diepe putten. In principe kun je met een personenauto, voorzichtig, over deze wegen rijden. Maar nu rijdt men er met campers
en auto,s met daarachter caravans over en zie je voor de haarspeld bochten de meest vreemde stunten gebeuren.
Vandaag zijn we voor het eerst twee campings voorbij gereden omdat ze overvol waren.Noorwegen heeft ook vakantie en dat
merk je. In de fjorden is het een drukte van belang met allerlei bootjes en watersportactiviteiten. Maar ook hier in
deze fjorden zie je, zogenaamde, opgelegde schepen liggen omdat er geen werk meer voor hen is.
Uiteindelijk kwamen we uit bij een rustige illegale camping bij Hollen vlak voor Lindesnes. Deze kleine campings hebben
wel redelijk sanitair maar (nog)geen vergunning.
Vandaag heb ik 94 km afgelegd. Er waren af en toe behoorlijk pittige stukken bij en de ervaring is, dat de hellingen
's-middags steiler worden.



17 juli
Gisteravond hebben we besloten, dat ik nog tot Kristiansand blijf fietsen en dat we dan gaan verkassen naar Zweden. We komen
nu in het toeristische gedeelte van Noorwegen en dat kun je ook merken aan de prijzen die je op de campings moet betalen.
Ik ben soms voor m,n mini tentje net zo veel kwijt als dat er voor een camper of caravan betaald moet worden.
Voor het ontbijt ben ik naar het zuidelijkste puntje van Noorwegen gereden (Lindesnes Fyr). De punt wordt gemarkeerd met
dezelfde "kompasroos"als die op de Noordkaap, 2550km verderop, staat. De een wijst naar het zuiden en de ander, juist ja.
De fyr (vuurtoren) staat op een grote kale rots, waarin de Duitsers een dorp van bunkers, gangen, opslagruimten e.d. hebben
aangelegd. Op deze plaats stroomt ook het Skagerrak in de Noordzee, dus adieu Noordzee en ga ik verder lags het Skagerrak.
De weg in de richting van Kristiansand is tot nu toe heel vlak. Je fietst door een soort laagvlakte met weilanden en wat
akkerland en dat wordt op den duur zo eentonig, dat je al 10km de verkeerde weg bent opgereden, voordat je dat in de gaten
hebt. Aan m,n rechterzijde rijd ik langs een behoorlijke berg en mijn route ligt aan de andere zijde van de berg.
Volgens de Gps zou ik over deze berg kunnen gaan..... Nadat ik m,n fiets zo,n 130 steile meters over los grind naar boven
heb gezeuld, geeft het apparaat een overzichtsplaatje en zie ik, dat ik 25 km over deze berg zou moeten gaan voordat ik
m,n bestemming zou bereiken. Gelet op de weg waarop ik mij bevind en de berg, lijkt me dat een te grote gok, dus maar weer
een snelle afdaling en om de berg heen naar de oorspronkelijke route. Na een half uurtje zit ik daar weer op en zie tot mijn
opluchting dat het nu maar 11km naar Mandal, m,n bestemming voor deze dag is. Bij een standbeeld van een of andere Noorse
dwarskop uit 1600 met de toepasselijke tekst "Ora et Labora" onder op het standbeeld, eet ik een boterhammetje en begin
opgewekt op een keurig aangelegd fietspad met aan weerszijden bloemenperken aan de laatste 11km voor die dag. Na een stukje
langs de drukke E39, die op dit traject veel tunnels heeft, eindigt het asfalt abrupt op het terrein van een houtzagerij en
werd ik een oude postweg uit 1600 opgestuurd. Hellingen tot 23%, met los zand en grind op een hoop gespoeld door de regen,
kapot gereden door tractoren. Je kunt er niet tegen op fietsen, maar er ook niet af want dan kom je of in het losse zand,
grind of in de door het naar beneden gutsende water gemaakte geulen. De lengte van dit stuk is ongeveer 7 km, waarvan je er
misschien 4km veilig kunt fietsen.
De natuur waar je door heen gaat is echter meer dan schitterend. Het lijkt heel veel op wat je in Luxemburg ziet (Klein
Zwitserland) en het is er zo stil, dat ik erover na liep te denken hoe ik stilte nu zou kunnen fotograferen. Onderweg kwam
ik een Noorse boer tegen, die een beetje Engels sprak.Met "handen en voeten" in het Noors en Engels, hadden wij het erover
hoe mooi de natuur hier is en dat ik het maar voor lief moest nemen dat het pad zo onbegaanbaar was. Hij bedoelde dat niet
ironisch of zo, maar het is gewoon de prijs die je betaalt om zoiets moois te zien.
Omstreeks 15.00 uur arriveerde ik in Mandal. De Noren in dit deel van het land zijn aanzienlijk vriendelijker en
hulpvaardiger dan meer naar het noorden. Dat ondervond ik ook in deze plaats. Toen ik even stilstond om mijn kaart te
raadplegen werd ik vrijwel meteen aangesproken door een aardige man, die me vroeg of hij me kon helpen. Hij verwees me naar
een goedkopere camping, dan de camping waar ik nu voor de poort stond en zo eindigde ik even buiten Mandal na 67km op
een keurig nette camping met een heel vriendelijk en behulzaam beheerders/echtpaar.