Reisverslag 13

Vanaf Stromstad wordt de Noordzee-route, met speciale Zweedse bordjes aangegeven. Sporadisch kom je het logo tegen van de Noordzee route, met daaronder een onderschrift, dat je de Zweedse borden moet volgen. In een boekje dat ik heb over de route, staat dat juist het traject waar ik nu mee bezig ben heel goed bewijzerd is.
Dus uitgeslapen en wel, na een nacht tegenover een kippengrilderij waarvan de machines bij het verstrijken van de nacht steeds meer geluidproduceerden, pakte ik de route van gisteren weer op. Op elke grote kruising een bordje, maar......waren het wel de bordjes met dezelfde Zweedse tekst als die ik gisteren volgde?????. Ik zal het waarschijnlijk nooit te weten komen. Volgens mijn boek was het traject dat ik vandaag zou rijden het mooiste van de Zweedse route. Ik was dus erg benieuwd.
De afstand van Asa naar Varberg is ongeveer 21 km.Tel er 7 km bij, omdat de route allerlei onverwachte kronkelingen maakt, maar dan heb je het ook wel gehad. Per slot van rekening gaat fietsen altijd via een omweg.
Direct na het verlaten van de camping werd ik een breed pad opgestuurd waarop heel wat takken van sport werd bedreven zoals, hardlopen, wandelen, fietsen, nordicwalken en paardrijden. Langzaam maar zeker liet ik de kust steeds verder achter me en reed een heel mooi gebied in. Ik fietste als het ware over een hoge drempel en zag dan een grote vallei voor me liggen. Links en rechts wat lage bergen met daarop bossen, voor me een lange en brede vallei met een of twee dorpjes erin. Aan weerszijden van de weg korenvelden of velden met koolzaad. Via een lage pas, door de bossen heen verliet ik de vallei, om vervolgens in de volgende te belanden. Ik vond gaande weg de rit wel dat de kompasnaald opvallend veel naar het noorden wees, maar ja de bordjes he. Door een groot bord met het opschrift "Varbergs Commune ",langs de kant van de weg, word ik nog meer in slaap gesust en blijf vrolijk de bordjes volgen.Het eerste Zweedse meer komt in zicht. Na een uurtje of zo, ben ik toch wel benieuwd hoe ver Varberg nog van mij verwijderd is en stel de Gps in. Het apparaat geeft aan, dat ik 52km ten noorden van de route zit en dat ik op weg ben naar lapland of zo iets dergelijks. Even hoop ik nog dat de Zweedse route-makers iets hebben bedacht, zodat ik met een uurtje toch wel in Varberg zal zijn. Maar het apparaat geeft onverbiddelijk aan, dat ik steeds verder van Varberg af ga. Een boerin helpt me helemaal uit de droom en somt,in plat Zweeds, allerlei plaatsen op,die ik nog te zien zal krijgen als ik doorfiets, maar geen enkele naam komt me ook maar enigszin bekend voor. Ze wijst zonder nog iets te zeggen in de richting vanwaar ik gekomen ben,het wil zoveel zeggen als: Alleen zo kom je in Varberg.
Het is me te gortig om helemaal de route terug te fietsen, dus met kaart en Gps een rechtstreekse route uitgezet, deze nog even gecheckt bij een passerende automobiliste en gaan met de banaan. Via allerlei kleine weggetjes en gehuchtjes, met nu toch wel iets meer klimwerk dan vooraf gaande dagen, kwam ik rond twee uur, in Varberg aan. Om 14.22 uur, zat ik op het punt waar de North Sea Cycle route, begint of eindigd (afhankelijk waar je start) voor Zweden en Noorwegen. Ik heb er nu zo,n 2700, hele mooie,kilometers opzitten.
Vanuit Varberg ga ik verder naar het zuiden. Om 17.00 uur en na 98km te hebben afgelegd kom ik terecht op een noodveldje van een camping te Falkenberg.
Ik ben vanmiddag redelijk veel fietsers tegen gekomen,die met bepakte fietsen noordwaarts reden. Blijkbaar behoor je tot "dezelfde familie "want iedereen groet elkaar. Overigens is dit iets wat in Zweden opvalt. Haast iedereen die je onderweg tegenkomt, groet je of groet je terug. Dat was in Noorwegen maar ook in Denemarken toch wel wat anders.
In de paar dagen dat ik hier wat heb rondgefietst, komen de Zweedse mensen bij mij over als bijzonder hulpvaardig,heel vriendelijk en geïntresseerd in waar je mee bezig bent. Regelmatig komt er onderweg een fietser"langszij" om een praatje te maken.
wat me verder opvalt,is dat automobilisten de fietsers echt zien als de zwakke partij in het verkeer. Je krijgt in de meest drukke verkeerssituaties voorrang en men gaat met een boog om je heen bij het inhalen. Dit terwijl de wegen, rond de steden, net zo druk zijn als bij ons.

25 juli
Om 06.15 uur een Sms van Peter dat hij gisteravond bij thuiskomst twee inbrekers heeft overlopen. Na zich eerst te hebben verstopt rond de woning werden beiden door de politie, met behulp van een politiehond, aangehouden. Toch een leuke aktie en goed gehandeld!
In Falkenberg hadden we een standplaats op een noodveld van een overvolle camping. Het voordeel van zo,n veld is, dat je er normaal je tentje neer kunt zetten en het er 's-nachts lekker rustig is.
Ik ben van plan om vandaag Helsingborg te bereiken, dat zo,n 125 km verder naar het zuiden ligt. Om 08.30 uur verlaat ik de camping en probeer via allerlei Zweedse fietsroutes naar het zuiden te komen, wat me redelijk lukt.
Ik word door een prachtig mooi gebied gestuurd, over grindpaden tussen het koren- en koolzaadvelden door en niet te vergeten de uitgestrekte bloeiende klavervelden, die er bij liggen als bij ons de paarse heidevelden.
Onderweg kon ik wat foto,s maken van een vrij intact grafveld uit de bronstijd. Overigens is dat ook blijkbaar typisch Zweeds, dit soort zaken wordt wel met borden aangegeven maar je moet wel op "expeditie "om er te komen. Geen gebaande wegen o.i.d., op zichzelf wel een goede bescherming voor dit soort monumenten.
Wat verder opvalt langs de Zweedse wegen, zijn de grenspalen(?) die je her en der langs de weg ziet staan. Veelal met het jaartal 1666 er op. Misschien dat Theo dit voor mij kan achterhalen. Ik vermoed, dat de palen de scheiding van het toenmalige Noorse gebied aangeven.In Halmstad vraag ik aan een passerende fietser, hoe ik de stad weer uit kan komen. De man loopt over van enthousiasme, als hij mij over al het moois verteld dat mij deze dag nog allemaal staat te wachten, als ik de fietsroutes ga volgen die hij mij suggereert. Hij is wel realistisch bij het lanceren van zijn voorstellen, want hij vraagt of ik echt van plan ben om vandaag Helsingborg te bereiken.
Hij heeft echt niets teveel verteld. Ik volg een tijdlang gele fietsbordjes, die mij slingerend rond de E6 voeren en mij de mooiste plekjes van die omgeving zien laten.
,s-Middags krijg ik toch nog de eerste echte klim in Zweden en moet ik naar 200m hoogte. De weg loopt dan weer door een dicht bebost gebied, met zefs af en toe weer een watervalletje. Blijkbaar vindt men in Zweden dit zelf ook wel een mooie omgeving, want letterlijk om de 500m hebben ze wel een parkeerplaats al dan niet met tafels ingericht.
langzaam maakt het beboste gebied weer ruimte voor een landbouwgebied en zie ik af en toe weer zee. Ik nader Helsingborg, een van de grotere steden van Zweden. Via een brede weg rij ik de stad in. Helsingborg heeft een mooi, maar vreselijk druk centrum.Er is blijkbaar feest in de stad, want er is een grote menigte op de been en op de fietspaden staan allerlei stalletjes, zodat ik moet uitwijken naar de drukke rijbaan. ik zoek daarom mijn heil in het havengebied en blijf het kompas maar op het zuiden gericht houden om de stad weer uit te komen. Volgens twee leuke politieagentes ligt de camping een heel end buiten de stad en delen ze me bezorgd mee, nog een heel eind rijden....
Daar hadden ze gelijk in. De camping waarop ik belandde was overvol,ze hadden een soort noodcamping ingericht op een terrein enkele kilometers meer naar het zuiden. Tegen 20.30 uur kwam ik op deze "camping "aan. Ik had er vandaag 146km opzitten.

26 juli
vanmorgen om 08.00 uur vertrokken van de rampen-nood-camping te Helsingborg. Wat kunnen mensen er toch een vreselijke smeerzooi van maken. Het sanitair was er zo smerig, dat zelfs douchen met m,n fietsschoenen aan nog teveel gevraagd zou zijn. Ik heb me maar een beetje opfrist bij een kraantje en wegwezen.
Vandaag ga ik de laatste kilometers"maken "in Zweden. Het fietsen over de brug naar Denemarken blijkt niet mogelijk te zijn. Je moet dan met je fiets een trein nemen, dus dat kan dan net zo goed de camper worden. Afgesproken met Henk en Trijntje, dat ze me in Lomma, vlak boven Malmö zullen oppikken.
Ook nu kies ik ervoor om aangegeven fietsroutes te volgen, in plaats van rechtstreeks naar Lomma te rijden via de provinciale weg. tegen 10.00 uur eet ik ergens op een bank een boterham, geef twee paarden de rest van het brood en kan me nog niet goed realiseren, dat het na vandaag afgelopen is met de tocht.
Vlak voor Lomma passeer ik het SAS golftournooi. Het was me al opgevallen, dat er in Zuid Zweden wel heel veel golfterreinen zijn aangelegd en dat golfen hier is dus een populaire sport is. Maar wat ik hier zag, leek qua toeschouwersstroom wel op een druk bezochte wedstrijd uit de eredivisie voetballen. Op het terrein groepen mensen met rugzak, stoelje e.d. die met hun favoriet meeliepen. Een volle tribune bij de meer spectaculaire plaatsen op het terrein en een onafgebroken stroom auto,s, vooral de dikkere Audi,s en Volvo,s, richting terrein. De heren in aangepaste kledij en waarschijnlijk een tas vol visitekaartjes in verband met het netwerken en dames, die in het make up spiegeltje, de laatste hand legden aan hun oog- schaduw of zo.
Om 12.22 uur arriveer ik in Lomma bij de camper. Ik heb er precies 2990km opzitten. Ik bel even met Margriet om samen met haar hier even bij stil te staan. Anders dan vorig jaar in Spanje was er nu geen treurig gevoel. Nu had ik een beetje last van gemengde gevoelens, zoiets van, hoe lang kun je fysiek nog zo,n fietstocht. doen? Het was af en toe best pittig en soms erg, heel erg nat en koud, maar ik heb er heel veel van genoten en ik heb er geen enkele keer "doorheen"gezeten.
Ik heb genoten van alles wat ik heb gezien en heb beleefd onderweg. Ik heb heel veel foto,s gemaakt en zal die ook nog heel veel bekijken.
Fiets op de camper en drie kwartier later en 75 euro armer. zijn we via de brug al in Kopenhagen en hebben meteen aansluiting op de boot naar Duitsland. We besluiten geen camping meer op te zoeken en door te rijden naar Nederland. Om 22.30 uur kan ik Margriet bellen om te vertellen, dat we in Heiligerlee zijn aangekomen.
Vreemd, "s-morgens nog even 60km fietsen in Zweden en "s-avonds een woonwijk binnenrijden in Heiligerlee, een wereldstad in het noorden van het land en weer slapen in een huis en niet in je tentje.

Einde reis! Ik dank jullie allemaal voor jullie steun en ik hoop, dat ik jullie een beetje deelgenoot heb kunnen maken van hetgeen ik allemaal heb gezien. Uiteraard heb ik de foto,s ook voor jullie gemaakt. Maar dat is iets voor de komende tijd.