Reisverslag 12

23 juli
Om 08.30 uur verlaat ik de camping te Kungalv, een van de betere campings deze reis. Zeker de rustigste. Via de oude hoofdweg en een fietspad dat soms rechts en dan weer links van de autoweg loopt fiets ik naar Gotenburg.Bij een benzinestation sla ik nog wat energie-proviand in, want het wordt een lange dag vandaag op de fiets.
Hoe dichter ik de stad nader, hoe langer ik voor het rode licht, bestemd voor voetgangers en fietsers,lijkt te moeten wachten. Omdat het ondertussen ook is begonnen te regenen, besluit ik m,n verstand maar voorrang te geven boven het rode licht en kijk dus goed uit als ik oversteek.
Tegen half tien rijd ik de stad binnen en moet me helemaal overleveren aan m,n Gps en dat is toch wel even slikken in zo,n enorme stad, ook al omdat ik weet dat hij sommige bruggen niet herkent. Maar wonder boven wonder het programma functioneert feiloos (bleek achteraf). Via wat buitenwijken/voorsteden, wordt ik via een hoge brug die de twee stadsdelen verbindt,het centrum ingeloodst. Jammer, dat het zo hard regent en ik daardoor geen foto,s kan maken. Vanaf de brug kijk ik op de bark "Viking"een heel mooi wit zeilschip en verder op zie ik een oude jager van de Zweedse marine liggen. Ik ben weleens eerder hier geweest, maar ik herken niets meer.
Direct nadat ik de brug ben overgestoken bevind ik mij midden in het mooie oude centrum. Hier is het oppassen geblazen, want net als in Amsterdam, hoor je overal het bellen van de trams en moet je vanwege de gladheid de tramrails een beetje goed "aanrijden", anders ga je onderuit.Haast overal in deze stad en zeker in het centrum, word je als fietser in de watten gelegd. Mooie brede fietspaden en verkeerslichten, die nu wel snel op groen springen als je op het knopje drukt. Je moet alleen oppassen op de ontelbare stalen putdeksels, die in alle soorten en maten in het rijwielpad liggen. Deze zijn bij regen spekglad. Zaak is dus om wat te slaommen. Blijkbaar probeert het gemeentebestuur het gebruik van auto,s in de binnenstad zo veel mogelijk te weren. Want zo druk het is met auto,s buiten Gotenburg, zo rustig is het in de stad. Qua hoogte kwam ik net boven zeeniveau de stad binnerijden, maar geleidelijk klim je in de stad tot zo,n 100m. Een jonge postbestelster had blijkbaar het "kortste houtje "getrokken bij de verdeling van de wijken, want zij moest met een zware fiets, zonder 27 versnellingen, ook naar boven om haar bestellingen te bezorgen.
Na zo,n 15 km door de stad te hebben gereden verlaat ik deze weer aan de zuidkant, hoewel verlaten is een groot woord, want je rijdt haast naadloos de zoveelste voorstad binnen en vooral veel industrietrreinen en grote winkelcentra. Om het de fietser naar de zin te maken, heeft men op deze terreinen leuke fietspaden aangelegd, die echt verrassend zijn en overal tussendoor en omheen slingeren. Deze paden worden met gele bordjes aangegeven. Eerst 30km na Gotenburg beginnen de steden weer een eigen karakter te krijgen. De North Sea Cycle route wordt hier goed aan gegeven. Ik volg een lang fietspad pal aan de kust,dat langs allerlei plaatsjes loopt.
Het plaatsje Saro heb ik driemaal gezien, omdat er zoveel route-aanduidingen stonden dat je er niet meer wijs uit kon worden. Het was overigens geen straf, want het is een prachtig plaatsje aan een fjord, met schitterende oude huizen en hele mooie, daarbij horende, tuinen. Rondom het plaatsje liggen grote golfterreinen.
Na Saro zet ik met volgelopen schoenen en een extra jack aan, het is maar net 15 graden, de reis voort naar het zuiden. In plaatst dat het wat minder gaat regenen, begint er steeds meer naar beneden te komen. Eerst tegen het eind van de middag, breekt de bewolking en wordt het droog en zowaar er is ook nog wat zon zichtbaar. Ik kan zelfs nog een foto maken van een heel oude brug die ik passeer en een mooi uitzicht op het Scherengebied.
Tegen 17.30 uur en met 96 km op de teller kom ik aan op een camping te Asa, waar ik tegen betaling van 200 Zkr, m,n tentje op een schuin stukje terrein mag zetten. Dit is trouwens de eerste camping waar ik ook voor m,n fiets moet betalen. Niet alleen de Zeeuwen zijn zuinig, maar de Zweden weten er ook wel raad mee.