Reisverslag 3

29 juni.
Blijkbaar had ik mijn tentje onder de aanvliegroute van de zwanen, uit het nabij gelegen natuurgebied, geplaatst. Omstreeks 6 uur s,ochtends kwam de eerste formatie over met de zon in de rug. Een schitterend gezicht en dan dat geluid, prachtige dieren.
Rond 8 uur verliet ik de camping. De camping in Agger is een aanrader voor degene die op luxe is gesteld en een dikke beurs heeft. Je krijgt wel waar voor je geld wat accommodatie betreft, maar middels een passysteem moet je overal voor betalen, inclusief bezoek aan je min of meer privé toilet. Een weekje op deze camping kost je minimaal 400 euro per week! Maar ja, beter een dure camping dan geen camping, want wild kamperen in Denemarken is ook zeer prijzig als de politie je aantreft.
De camping grenst direct aan het Nationaal natuurpark Thy. Het is een park met een gigantische oppervlakte, rechttoe rechtaan fietste ik er zo, n 70 km doorheen en het gaat vervolgens naadloos over in een volgend natuurgebied.
De indeling van het park is heel verschillend. De ene keer fiets je door een meren of vennen gebied, vervolgens kom je in bossen die je bv. in de Eifel vindt en even later waan je je weer in de Loonse- en Drunenseduinen.
Onderweg heb ik een ommetje gemaakt in Stenbjerg. Dit is een vissersplaatsje waar de scheepjes, net zo als in een aantal Franse plaatsen, vanaf het strand in zee worden getrokken door tractoren. Het ademde daar ook iets Frans uit. Hele kleine witte huisjes aan weerszijden van d strand afgang. Voor een van de huisjes een gedekte tafel met 4 dames in stranduitrusting er omheen, lekker aan de koffie/thee en het Deense gebak.
Je had hier ook een heel klein juttersmuseum, met voor de deur een container of drie aan afval wat men op het strand en in zee heeft aangetroffen. Ik zag dat er ook wel wat bij Henk en Trijntje tegen en hebben we samen koffie gedronken op een parkeerplaats was afkomstig uit Den Oever.
In de buurt van Hanstholm kom je in een duinlandschap. Hier kwam ik s, middags buiten de stad. Achter ons was een groot intact gebleven (zonder geschut) bunker complex uit de 2e wereldoorlog. Hier hadden de Duitsers zo, n 16 grote kannonnen staan, die een deel van de Noordzee en het Skagerrak bestreken. In deze plaats wordt veel vis verwerkt, de geur van vis hangt doordringend in het hele plaatsje.
Net buiten Hanstholm was ik iets eigenwijzer dan de Deense route uitzetters, dit leverde me een omweg van zo, n 20 km op. Qua natuur maakte het waarschijnlijk niets uit, maar ik baalde wel een beetje van mezelf. Ik vind, dat als je in een afwisselend gebied rijdt je niet in de gaten hebt hoeveel kilometers je aan het maken bent. Zodra je op het rechte asfalt rijdt lijkt er geen einde aan te komen en verloopt de tijd dat je een kilometer hebt afgelegd erg traag.
In plaats van langs de kust de blijven fietste ik nu terug naar Nors en kon ik eerst via Hillerslev (de naam is langer dan het plaatsje groot is)en Osterild weer naar de kust fietsen.
Om 16.30 uur kwam ik na 106 km op een kleine natuurcamping in Bulbjerg-Fjerritslev op zo,n 5km van de kust, aan. Het gebied begint nu sterk te glooien met af en toe pittige hellingen.
Het is een heel oude camping met voor de heren een douche, twee toiletten etc. maar wel schoon en heel rustig. We besloten om hier een rustdag in te lassen.
s,Avonds bestelden we eten in de campingkeuken annex receptie, het werd op onze standplaats geserveerd en smaakte (vis uiteraard) uitstekend.

De fiets: Gelet op de vele onverharde wegen gedraagt hij zich probleemloos. Ik heb de handvatten provisorisch voorzien van twee stukken isolatieschuim, want door het vele schokken en stoten over deze wegen, kreeg ik erge pijnscheuten in mijn handen waarvan ik s,nachts ook last had. Het is geen gezicht maar het helpt wel.
Na aankomst op de camping heb ik geprobeerd de ketting met afwasmiddel schoon te krijgen, maar uiteindelijk heb ik maar een beetje dieselolie gebruikt.

30 juni
Uitgeslapen tot een uur of acht, douchen en rustig ontbijten. Een beetje vreemd dat er nu niet gefietst hoeft te worden om afstanden te overbruggen, maar dat ik nu op de fiets de omgeving een beetje kan gaan verkennen.
Ik ben naar Bulbjerg gefietst, beter gezegd er tegen op gefietst, want het is een 50 m hoge krijtrots. Vanaf de landzijde is de rots begroeid met zeldzame planten, aan de zeezijde heeft een meeuwenkolonie er zich op genesteld.
Boven op de rots is door de Duitsers in de 2e wereldoorlog een groot bunkercomplex gebouwd, dat dienst deed als radar- en observatiepost voor de geschutsopstellingen bij Hanstholm. Rond het complex zijn ter bescherming diverse mitrailleursopstellingen .Het complex is vrijwel nog geheel intact. Voor de bezoekers heeft men aan de strandzijde toiletgroepen erin aangebracht, verder op het duin omhoog heeft men verschillende ruimten ingericht om informatie over de natuur om de bunker en van de bunker zelf te verstrekken.
Ook een aantal zwaluwen heeft zijn intrek in de bunker genomen.
De Duitsers hadden hier een detachement van zo, n 300 man. Het grootste gedeelte heeft in 43/44 zijn rustige leven hier zien veranderen in een nachtmerrie aan het Oostfront.
Vanmiddag op de camping gebleven aan wat zitten te lezen en me tegoed gedaan aan een Deens ijsje.
De campingbeheerster heeft s-middags via een caravanbedrijf geregeld, dat er een nieuwe accu in de camper werd geplaatst.
Ter gelegenheid van het feit dat de eerste 1000km op de fiets waren afgelegd, organiseerden Henk en Trijntje een barbecue en hebben we vis gegrild. Het was een succes en ik had meteen weer m,n eiwitten aangevuld.

1 juli
Om half vijf vanochtend werd ik wakker gemaakt door een stelletje Tokkies uit de vogelwereld. Het begon ermee dat, twee blijkbaar verliefde kraaien wilden gaan “hokken“.
Eentje maakte een takje los en de andere nam het tussen zijn snavel. Een paar andere kraaien vond dit blijkbaar allemaal maar een beetje te klef en begon zich met veel misbaar ermee te bemoeien. Het gekras van de kraaien (scheldpartij) werd zo hevig, dat het gezang van de andere vogels verstomde. Vervolgens gingen een aantal kraaien elkaar te lijf, waarbij ze maar net m,n tent ontweken. Het was precies de “mensenwereld”.
Na wat klein onderhoud aan m,n fiets reed ik om 08.15 uur weer de wijde wereld in om vrijwel meteen terecht te komen in een koude mist vanaf zee, die gelukkig gauw optrok. Ik moest nu met de bepakte fiets de Bulbjerg op,wat een behoorlijke trap was. Mijn bestemming was Hirtshals, vanwaar we oversteken naar Noorwegen.
Door het losse grind,heel veel mul zand en steile hellingen op dit traject was dit een behoorlijk zware tocht. De schoonheid van de natuur waar doorheen komt maakt echter alles goed. Je loopt/fietst hier echt door de tuin van onze Lieve Heer. Midden in de bossen kruiste een grote hinde mijn pad. Als je dan even later van een vriendin hoort dat haar vader ernstig ziek is, besef je dat geluk en verdriet heel dicht bij elkaar liggen.
Terhoogte van Blokhus, een drukke badplaats, ging de route een stuk voor de duinen langs. Er was echter zoveel zand opgewaaid, dat zelfs het lopen met de fiets onmogelijk was. Uiteindelijk moest ik 12km om fietsten om, met behulp van een Deens echtpaar dat voor me uit fietste, weer op de route te komen.
Tegen 16.00 uur nam ik af (voorlopig) afscheid van de Noordzee en kon ik het Skagerak begroeten.
Na 125 km arriveerde ik tegen 18.30 uur te Hirtshals. Morgen om 12.15 uur gaan we naar de overkant. Totaal 1203 km tot nu toe afgelegd.

2 juli
Vroeg uit de veren en de zaak klaarmaken voor de overtocht. De veerboot naar Kristiansand vertrekt om 12.15 uur. We moeten om 11.00 uur op de terminal zijn. Tegen half twaalf konden we de camper een gigantische veerboot oprijden voor een overtocht van een dikke 3 uur. Het schip vaart constant met een snelheid van zo,n 27 zeemijl (50km) per uur. Aan boord doet men allerlei moeite om je nog meer geld uit je zak te kloppen. Je betaalt 300 euro (hoogseizoenprijs) voor de overtocht, maar je moet nog wel extra betalen voor een stoel.
In Kristiansand kom je er meteen achter dat Noorwegen geen EEG land is, hele rijen voertuigen voor de douane om al hun wijn (?) aan te geven.
Bij het binnenlopen van de haven heb je al meteen het Noorse gevoel, overal kleine eilandjes voor de kust en een prachtig gezicht op de met bossen begroeide kustlijn. Zodra we Kristiansand uit zijn, rij je zo het meren gebied binnen. We staan nu op een soort gemeente camping bij Hornnes voor een zeer schappelijke prijs. De camping is aan drie zijden begrenst door een groot meer en de rivier Otra. Morgen staat er een traject van 106 km op het programma met als einddoel Valle of Flateland. Ik heb vanavond de inhoud van mijn fietstassen herschikt en wat ik niet nodig heb, bv. warme kleding, blijft achter in de camper.
In sprak vanochtend op de camping te Hirtshals een man, die helemaal gedesillusioneerd uit Noorwegen terugkwam. Hij had ook een deel van de route gereden maar had zich verkeken op de zwaarte van het traject. Ik kreeg de indruk, dat hij zich niet echt goed had voorbereid.
Maar goed, ook ik heb nu de kriebels over hetgeen me de komende dagen te wachten staat.