verslag 4

Woensdag, 30 april 08.
Vanochtend om 09.15 uur vertrokken uit Dax. De hele nacht haast geen oog dicht gedaan. Eerst vanwege de wind en regen, daarna door het lawaai op en rond de camping. Door een weg opbreking kwam ik uiteindelijk op een verkeerde D weg terecht. Dit betekende meteen al heel veel klimwerk en zo,n 10km omrijden. Vlak voor Peyrehorade heb ik m,n “warme kleren” uitgedaan en ben in korte fietsbroek verder gereden. Terwijl ik me stond om te kleden op de top van een heuvel kwam er een merkwaardige Nederlander, gekleed in wandel –outfit, aanrijden. Als enige reactie op mijn ‘bonjour”, reageerde hij met
:”Ben ik nu op de top”?. Naderhand reed ik hem weer voorbij, maar een groet o.i.d. kon er niet af. Uiteindelijk zat ik weer op de goede weg naar St.Jean Pied de Port een pelgrimsplaats op de Frans/Spaanse grens. Omstreeks 10.45 uur zag ik voor het eerst de Pyreneeën. Gaande weg kwam ik steeds dichterbij, wat ik ook merkte aan de verschillende lange klimmen die ik moest maken. Tegen 14.00 uur zat ik er, voor het eerst deze reis, een beetje doorheen. Na een kop koffie en een goed gesprek met mezelf heb ik de reis op een goede manier hervat en kon ik weer van de natuur genieten. De overige klimmen vergden wel e.e.a. maar ik heb ze allemaal op de fiets gehaald. Ik heb onderweg diverse foto,s gemaakt, want het zicht op de Pyreneeën is ronduit schitterend. Ook het fietsen in Frans Basken land is wat taal aanduiding op de borden heel bijzonder. Zo eindigt het woord dat gebruikt wordt voor een bejaardenhuis op “exit” en met een beetje fantasie vindt men een kerkhof nogal “hilarisch”. Ik heb deze dag voor het eerst wat honden achter me aan gehad. Als het echt dreigend werd, stopte ik waarna de hond wel weer z,n erf opzocht.
Om 19.30 uur arriveerde ik in St. Jean Pied de Port. Een schitterend stadje. Ik heb Margriet meteen beloofd om hier samen met haar naar toe te gaan. Overigens stonden de margrieten langs de weg al vol op in bloei. Ook zie je hier kiwigaarden. Ik verblijf op een municipal-camping op een ommuurde plek. Hier is vroeger een fort o.i.d. geweest. In de wc heb je bijwijze van ventilatie SCHIETGATEN achter je.
In deze plaats neem ik een rustdag (per slot van rekening is het 1 mei).
Vandaag 105 km afgelegd. Totaal 1752.

Donderdag, 1 mei 08.
Vandaag een rustdag gehouden. Vannacht zeer goed geslapen en vandaag rustig aangedaan. Me voorbereid op de tocht voor morgen, die knap pittig belooft te worden. Vanmiddag ben ik even de stad in geweest. Het is hier een echte toeristenindustrie. Overal souvenirwinkels in het kader van de weg naar Compestelle. In het museum zag ik het werkelijke leven van een pelgrim. Wat dat betreft zijn we nu wel hele luxe pelgrims (inclusief) de wandelaars. We gaan nu met een route boekje, met daarin de overnachtingadressen en niet te vergeten het mobieltje voor het geval er iets verkeerd dreigt te gaan.


Vrijdag, 2 mei 2008
Vanochtend vroeg uit de veren en op de fiets. Tegen 08.00 uur verliet ik St.Jean Pied de Port voor een klim van 28 km over de Pyreneeën naar de Puerto de Ibaneta (Roelandspas) en vervolgens naar Roncesvalles. In zo,n vier uur tijd was ik over en door de bergen. Voor wie graag wil klimmen met de fiets is dit vast een leuke uitdaging. Ik reed twee Duitse pelgrims, die elk jaar een deel van de route rijden, voorbij die duidelijk veel moeite hadden omhoog te komen. Naderhand bleek, dat ze vandaag in St.Jean Pied de Port voor de laatste etappe naar Santiago waren gestart. Op een gegeven ogenblik zaten ze er zo door hen, dat ik hen mijn brood en water heb gegeven. Ze waren nl. zonder eten en drinken aan de reis begonnen.
De natuur waar je door heen rijdt is overweldigend. Je raakt niet uitgekeken. Gigantische bergen, watervallen, riviertjes en overal bloemen en daar boven prachtige wolken aan een blauwe hemel.
In het klooster van Roncesvalles heb ik een stempel voor in mijn pelgrimspas gekregen en moest ik een formulier invullen en werd er gevraagd wat mijn motivatie was om zo,n reis te maken. Vervolgens heb ik lekker in de kloostertuin in het zonnetje m.n brood opgegeten.Ik kwam onderweg ook twee Amerikaanse dames (moeder en dochter?)op de fiets tegen.. Beiden hadden een ijzeren wil om boven te komen en klommen als “berggeiten”.
De Spanjaarden tonen hun waardering voor je, door te claxonneren en vervolgens de duim omhoog te steken.
Omstreeks 18.00 uur kwam ik aan in Puente la Reina. Voor een plek op een camping moest ik 6 km onder deze plaats zijn en dus weer klimmen.

Vandaag 117 km gereden. Totaal:1869 km