Een weekje op de fiets

Een weekje op de fiets.

Na zo, n 950 km fietsten ben ik dinsdagavond in Tours gearriveerd. Ik heb tot nu toe sinds het vertrek uit Nederland elke dag op de fiets gezeten. In Holland en België kou en regen en een tent die er s, morgens uitzag als een iglo op de Noordpool. Gaande weg begon de temperatuur op te lopen en werd het behaaglijk en nu schijnt de zon en is de verwachting voor het weekend: warm weer.
Vanaf het moment dat je op je fietst stapt en met de reis naar Santiago begint, krijg je al heel gauw het gevoel, dat je deel uitmaakt van al die pelgrims die eeuw na eeuw ook deze route volgden. In België zie je al de eerste sporen hiervan. In Frankrijk zijn ze talrijk aanwezig.
Naast het feit, dat je je pelgrim gaat voelen en daardoor de gedrevenheid krijgt om deze reis te volbrengen, geniet ik ontzettend van het Franse landschap en de totaal stille dopjes en gehuchten waar je door heen fietst. Ga je anders over de A10 naar je vakantiebestemming, nu fiets je er onderdoor.
De heuvels en hellingen in de dorpen is een heel ander verhaal. De eerste dagen vereist dat aardig wat ploeter werk, mede gelet op het aantal kilometers dat je moet afleggen. Gaande weg word je er handiger in. Toch vraag denk je aan het einde van zo, n dag als je weer zo, n klim moet maken:”Waarom hebben ze het niet met een shovel wat afgevlakt”?
Ik heb er nog steeds geen spijt van, dat ik alleen deze fietstocht maak. Ik heb al verscheidende dagen met andere pelgrims opgefietst. Maar na enige tijd nemen we toch weer afscheid van elkaar. Soms kom je mensen wel zes keer op een dag tegen, af en toe stop je dan, eet wat samen en ieder gaat weer z, n weg.
Heel bijzonder was, dat ik dinsdag bij de St.Jacques kapel in Vendome Theo en zijn vrouw uit Valburg tegenkwam.
Theo is een dag eerder als ik vertrokken. Hij is de 13e gestart in Breda. Voor ons vertrek hebben we elkaar een paar maal ontmoet en zijn we samen op een “fietsreparatie cursus” geweest. We hebben samen een paar uur met elkaar opgefietst en bijgepraat. Hij gaat tot Poitiers en gaat dan naar huis. In september doet hij de rest van de reis.
De komende week houdt Margriet jullie weer op de hoogte van mijn wel en wee, want in de kleine dorpjes zijn echt geen internetcafé, s.
Bedankt voor al jullie reacties.