Reisverslag 4

3 juli
Na een goede nachtrust vanochtend om 08.30 uur vertrokken in de richting van Valle. De route voert door het Setersdal, langs de rivier de Otra. In het deel van de rivier die ik nu passeer heb je veel spectaculaire stroomversnellingen, waarover men met grote rubberboten aan het raften is. Naderhand fiets je zowel langs de westzijde en oostzijde langs o.m. Bygland- en Araksfjord. In wezen is dit ook de Otra, maar dan heel erg breed. De route is heel stil, ik kwam uren lang geen auto o.i.d. tegen.
Ineens hoorde ik echter het geluid van koeienbellen en waande me heel even in Zwitserland, bij naderbeschouwing bleken het schapen te zijn met een bel om hun nek. In deze route liggen twee tunnels die je moet passeren. Omdat ze in feite alleen voor het locale/landbouwverkeer zijn bestemd, zijn ze onverlicht en aarde donker. Het geeft je wel een speciaal gevoel.
‘s-Middags dacht ik even dat er een vroegtijdig einde kwam aan m,n fietstocht. Ik fietste over een smal pad langs een paar huisjes. Meteen toen ik het eerste huisje wilde passeren werd ik een rottweiler gewaar. Toen ik op zijn hoogte was en hij mij ook in de peiling kreeg, zette hij onvervaard de aanval in. Ik gaf een brul (netjes foei op z,n Hollands) en wilde hem een trap verkopen. Dat mislukte omdat ik mijn voet niet zo gauw los kon krijgen van het pedaal. Waarschijnlijk is dat mijn geluk geweest van de hond staakte vlak achter mijn (toch wel mooie) kuit zijn aanval. Mijn hartslag zat wel meteen boven de 180.
In de middag vervolgde ik de route door het bos en ik kreeg zowaar wat verkoeling doordat het een beetje begon te regenen. De onverharde paden zijn hier, tot nu toe, van een betere kwaliteit dan in Denemarken. Ze zijn niet bedekt met los grind, zodat je heuvel af niet al teveel hoeft te letten op je snelheid.
Ik heb vandaag zo,n 115 km gereden waarbij je tussen de 220m en 350m op en neer ging met af en toe een steile helling er tussen door.
In het gebied waar ik nu doorheen fiets kom je talrijke zilvermijnen en oude kopermijnen tegen. In de plaatsjes waar je doorheen komt zie je regelmatig winkels van zilversmeden en kun je allerlei zilveren sieraden kopen.
We hebben de nacht doorgebracht op een camping te Flateland. Op deze camping kon ik even via een onbeveiligd netwerk de reacties op mijn fietstocht. Even een korte reactie op sommige opmerkingen.

Muggen: Ik smeer me elke dag in met muggenolie. Ik stink daarvan zo erg, dat Trijntje al m,n spullen uit de camper gooit die ik die dag gedragen heb op de fiets. Maar mooi geen last van de muggen! Ik heb van de Noren begrepen, dat nu hele zwermen muggen op de vlucht zijn.

Billen: Hetzelfde verhaal, alleen geen muggenolie. ‘s.Morgens de ene crème en s,avonds een ander en ik hou een baby huidje.

Leeftijd: Ik geloof dat ik bij 58 of 59 de tel ben kwijt geraakt. (Wanneer gaan we hardlopen John?)

Rust: Ik maak heel veel foto,s van al hetgeen wat ik de moeite waard vind. Dat zijn automatisch rust minuten. Op zo,n tien uur bezig zijn, heb ik meestal iets meer dan 2 uur stilgestaan volgens de Gps.

4 juli
Vanmorgen om 4 uur al wakker vanwege condensdruppels precies op mijn hoofd. Het was vannacht zo vochtig dat alles drijfnat was geworden en uiteindelijk via het ventilatiegaas de binnentent in kwam.
Om half negen op weg. Het zou vandaag een zware rit worden, omdat ik een viertal bergen op moest . Ik heb vandaag 54 km. De rit was vergelijkbaar met hetgeen je in de Pyreneeën hebt. Heel lange klimmen, met af en toe een stukje steiler er tussen door. De weg was echter van uitstekende kwaliteit en erg rustig wat auto,s betreft, je hoeft dus alleen maar te blijven trappen. De langste klim eindigde precies bij een kleine Coop voor de deur, dus even pauze een koude cola en uiteraard een ijsje.
De route die ik vandaag reed ging door het mooiste gedeelte van het Setesdal. Je fietst langs stroomversnellingen, gigantische rotspartijen en meren. Je begint hier ook weer vogels te horen en af en toe te zien.
Iets geheel anders wat je hier regelmatig tegen komt zijn de oude auto,s en vrachtauto,s. Bij ons rijden ze in optochten mee als old timer, hier worden ze gewoon gebruikt voor de dagelijkse werkzaamheden
Onderweg had ik nog “een leuke ontmoeting”op een rustplaats langs de weg. Toen ik aankwam fietsen zag ik dat er alleen een personenauto uit Nederland op de parkeerplaats stond. Aan het water zaten zo te zien de inzittenden van de auto een man en vrouw van middelbare leeftijd, beiden zaten te lezen in een boek. Ik zette m,n fiets op de standaard en liep naar een van de tafels. )intussen knikte ik maar eens naar beiden, doch zij keken meteen weer in hun boek. Nu zag ik er, vanwege de warmte, misschien wat “losjes”uit. Fietsbroek aan, loshangend veiligheidsvest met niets daaronder en een rode doek op mijn hoofd, die onder de fietshelm vandaan kwam. Terwijl ik at, zag ik dat beiden mij stiekem zaten op te nemen en af en toe wat fluisterden tegen elkaar. Ze voelden zich duidelijk niet op hun gemak. De vrouw zat stijf recht op in haar stoel met een hand op de tas die naast haar stond. Toen ik bij het wegrijden vriendelijk “goedemiddag” tegen hen zei, bleven beiden recht voor zich uitkijken. Ik zat me af te vragen wat voor ideeën zulke mensen hebben over bv. de veiligheid onderweg. Ik denk dat het wereldje van die mensen toch wel erg klein is.
Om 14.00 uur ontmoette ik Henk en Trijntje in Hovden. We besloten zaterdag te vieren op een camping /jeugdhotel even buiten Hovden, omdat het alternatief een camping in Haukeligrend, zo,n 30 km verder op was.
De plaats waar ik m,n tent neer kon zetten is een absoluut knollenveld, hoge pollen gras en stenen. Ik probeer het vannacht en anders ga ik in m,n slaapzak op de veranda van een der huisjes liggen.
We zitten hier om zo,n 850m hoogte in een zogenaamd Fjell-landschap. Het is een heideachtig gebied met kleine berkenbomen.

5 juli
Geslapen van 22.00 tot 07.00 uur in het knollenveld. Het belooft vandaag weer een zware rit te worden. De bedoeling is om vanuit Hovden, via Haukeli naar Rauland (Vinne) te rijden. Zo,n 60 km met veel klimwerk. De eerste 25 km naar Haukli gingen lekker snel, wel constant naar boven en naar beneden maar het liep lekker en kostte geen kracht. Vlak voor Haukli ging ik van 900m naar 500m, met een gangetje van 55km/per uur (brede asfaltweg,geen verkeer).
Direct na Haukli was het andere koek, een steile klim over 4- 5 km naar opnieuw 900m. De helling die je dan moet oprijden is specifiek voor Noorwegen. Op de helling heb je dan constant achter elkaar weer allerlei heuvels, met nog meer stijgingspercentages. Na een afdaling naar 700m, begon het weer van voren of aan nu naar 900m.Dit kost redelijk veel van je uithoudingsvermogen.
Het was wel een opstekertje voor me, toen een oud Frans VW busje (type hippie bus) de berg af kwam en de bestuurder naar mij z,n duim omhoog stak
Het weer werkte vandaag niet erg mee. Ik vertrok met een stralende zon en redelijk warm, dus weinig aan. Vervolgens een afdaling, dus meer kleding aan. Toen sloeg het weer om, regen en onweer, afgewisseld met een koude wind en aan de andere kant van de berg weer een heerlijke zon. Het was dus wel steeds jasjes wisselen.
We besloten om in Rauland op de camping te gaan staan,omdat de volgende camping eerst in Rjukan is, zo,n 45 km (en veel klimmen). De camping is geheel verlaten en wordt waarschijnlijk in de winter gebruikt voor de skiërs. Er hangt een prijslijst in de toiletten, die netjes schoon zijn, en je wordt verzocht het geld in een plastic omslag aan de wand te doen.
Ik word nog steeds vergezeld door Margrietjes, afhankelijk van de hoogte variëren ook de stengels van lengte.
Vanmiddag heb ik zo,n 27 km langs het Totak meer. Langs dit meer word je getrakteerd op heel mooie uitzichten. De natuur begint hier ook veel ruiger te worden en je bemerkt dat je duidelijk in de buurt van de Hardangervidda komt.
Tegen 14.00 uur was ik bij de camping, gelet op de zwarte lucht heel snel het tentje opgezet en toen gingen de sluizen ook meteen open. Vandaag 62 km gereden.